Stephanie Struijk schrijft persoonlijke verhalen in liedjes. Misschien ken je haar nog wel onder de naam ‘Stevie Ann’, ze bracht toen op 18-jarige leeftijd haar debuutalbum uit waarmee ze onder andere op Pinkpop stond. Haar nieuwe album heet ‘Dezelfde Zon’ en is haar derde Nederlandstalige studioalbum.
Geheel in lijn met het Roots/Americana genre waarbinnen Stephanie zich beweegt, zijn de liedjes op Dezelfde Zon in één take opgenomen. Dit ging op een traditionele ‘jaren dertig’-manier; direct inspelen, zonder knip- en plakwerk achteraf. Begeleid door Bernard Gepken op gitaar en banjo, Reyer Zwart op contrabas en onder productie van Daniël Lohues is op deze manier een rauwe, eerlijke plaat tot stand gekomen. “Ik speel al jaren met deze mensen, we voelen elkaar perfect aan. Nadat we een tijdje niet hadden opgetreden, deden we een soundcheck en waren we meteen weer een muzikaal geheel. Die magie die ter plekke ontstond was zo bijzonder, dat ik besloot dat we het nieuwe album exact zo moesten opnemen.”
Het resulteerde in nummers als single ‘Zwitserland’, dat gaat over het neutraal kijken naar een ingewikkeld loslaten. Maar ook met thema’s als tegenslag of geloof in de liefde zijn fraaie nummers ontstaan als ‘Ik Geloof In Sprookjes’, ‘Straks’ en ‘In Het Maanlicht’. Luisteren voelt intiem en bijna als heimelijk door Stephanie’s dagboek bladeren. Tijdens de huidige theatertour krijgt het publiek een inkijkje in het maakproces en krijgen zij echt het gevoel mee dat wat zij voor hun ogen zien ontstaan ook op de plaat staat. “In de show vertel ik over het opnameproces en dat ik eigenlijk had gewild dat het langer had geduurd, omdat het zo leuk was”, aldus Struijk. “Maar omdat we alles live opnamen, waren we in drie dagen klaar.”